De laatste dagen waren niet makkelijk geweest voor Hymnae. Haar hele familie was vermoord of gesneuveld in de strijd en de oeroude boom van Tawelu was omgevallen. Het was allemaal teveel voor Hymnae en de geest van Tirgh wilde maar niet uit haar hoofd gaan. Steeds dacht Hymnae erover om terug te gaan en de overlevenden te vermoorden, maar dan kwam de echte Hymnae weer in haar op en wilde ze niets liever dan het verleden achter haar te laten en een nieuw leven op te bouwen.
De jonge vrouw was van plan om naar de Arihanstam te verhuizen. Velen van Yúcatan's krijgers waren gestorven door het moeraswater, maar de wijze leider wilde niets liever dan zijn zusterstam te helpen in tijden van nood.
De eerste zonnestralen schenen door de grote bomen en schenen op de woudelfin in de kano. Hymnae had meer dan een dag gereisd en even was ze bang dat ze de Grote Rivier niet meer zou terugvinden. Gelukkig vond ze de juiste zijrivier en voer ze over de magische wateren. Hymnae keek in het water en zag de grote wallen onder haar ogen en de hongerige blik in haar ogen. Alles wees erop dat Hymnae een wrak was.
De eerste hutten kwamen in zicht en Hymnae sprong uit de kano. Voorzichtig liep ze door het dorp en boog voor Yúcatan's troon. "Zoals beloofd", zei ze, "U helpt mijn stam en ik dien uw stam." Yúcatan glimlachte en antwoordde: "Hymnae Annwyl, ik heb uw woorden goed ontvangen en ze aanvaard en ik ben naar Tawelu gereisd om uw familie te helpen, maar Erlmoor was sterker en verwoestte alles en iedereen. Gelukkig ben ik met mijn grootste krijgers kunnen ontkomen en ben ik meteen teruggekomen als een lafaard. Ik heb mijn belofte verbroken, dus neem ik u niet als dienaar." Hymnae keek verbaasd op en knikte verstomd. De man stond op en zei: "Hymnae, vanaf nu ben je niet meer Hymnae Annwyl, maar heet je Hymna Arihan, Vrouwe van de Grote Rivier, van Aru." Hymnae, of nu Hymna, was dolgelukkig en sprong op Yúcatan. Na een lange omhelzing liet ze los en bloosde ze. Snel boog ze weer en vroeg: "Kan ik uw mannen lenen om een hut te bouwen?" De leider knikte en ging weer zitten. Hymna liep van het verhoog en huppelde vrolijk rond tussen de hutten.