Terugkeren naar oude gewoontes

Hymnae was de gelukkigste woudelf van de hele wereld. Ze had een nieuwe stam gevonden met fijne woudelfen en maar liefst vijf sjamanen. De vrouw zag dit als een kans om eindelijk een leraar te pakken te krijgen. En dan had je nog Yúcatan. Hymnae was dolverliefd op die man. Als hij naar Hymnae keek begon ze te blozen en als Hymnae iets moest doen voor Yúcatan wist ze niets meer te zeggen.

Met haar hoofd in de wolken liep Hymnae door Kurukal. Uit haar tas haalde ze een bos sleutels en opende ze de ijzeren poort van Drayocht. Hymnae droeg haar oude jurken die ze had gekregen van Tuaidh en een leren tas waar ze kruiden in stak. Maar ook sleutels, een doek, een paar juwelen en haar rode verenjurk zaten in de tas.

Hymnae liep naar de deur van de school. Langzaam werd deze geopend met een krakend geluid. Stap voor stap liep ze naar de deur van Brenins kantoor.

Als Pema haar gevallen stoel niet had gezien was ze bijna iets vergeten. Torak, ze had hem beloofd morgen ochtend te komen. Gauw friste Pema zich op en hees zichzelf in een makkelijke jurk.

Bij de keuken kon ze stiekem een tweede dienblad mee grissen, Torak wilde vast ook een ontbijtje.

Met twee dienbladen kwam ze in de gang met de kantoren, er stond iemand voor Brenins kantoor. Torak... Half rennend kwam ze aan bij het kantoor.
'Als je geen boze weerwolf wilt moet je hem nu niet storen.' Het was de eerste smoes die bij Pema opkwam. Of hij goed was of niet, het was er heen.
Gauw liet Pema haar blik over de vrouw gaan. Was dit.. Hymnae?

'Wat wil je van de directeur?' sprak ze alsof de woudelf een leerlinge was.

Terwijl Hymnae de sleutel in het sleutelgat stak, hoorde ze de persoon achter haar. De woudelfin schrok zich rot en draaide zich om. Even betrapte Hymnae zich erop dat ze met minachting naar de elf voor haar keek. De witte haren maakten al meer dan genoeg duidelijk voor Hymnae. Enkel hoge elfen hadden zo'n ijzige haren, lange benen en kille ogen.

Ondanks het uiterlijk van de elfin bleef Hymnae vriendelijk en antwoordde op de vraag van de hoge elf: "Ik ben hier lerares in Wetenschappen en Biologie en ik ben terug van 'vakantie'." Hymnae was niet echt op vakantie geweest. Ze had een oorlog gevoerd in haar jungle zonder dat iemand er iets van wist. Maar Hymnae had wel haar vakantiedagen opgebruikt, dus zou ze geen bezoekjes meer kunnen brengen aan haar stam, behalve in de weekends. "Ik kom me weer aanmelden bij het schoolhoofd. Maar ik heb u hier nog nooit eerder gezien. Met wie heb ik het genoegen?"

Toen de woudelf haar antwoord formuleerde, bekeek Pema de vrouw nog eens goed. Ze wist het zeker dit was Hymnae!
Vakantie? Rond deze tijd.. Hymnae kon maar beter een ander smoesje verzinnen. Ze wist zeker dat ze aan de oorlog had mee gedaan. En dat ze hier nog levend en gezond en wel stond.. dat was goed en fijn.. het was er sterke vrouw en daar had Pema respect voor. 'Ik hoop dat u een fijne vakantie achter de rug hebt.' Of waren hoge elfen daar niet in geïnteresseerd?

'Dat zal vandaag helaas niet gaan, hij is ernstig ziek en wilde niemand bij zich hebben. U kunt u aanmelding bij mij regelen.' Slecht... ze kon wel zeggen dat ze haar baan terug had maar de donkere elfen zouden het misschien wel niet goedkeuren... 'Oh mijn naam is Pema Nasc, gym en wapenbeheersing docente en ex-kapitein.' Voor de donkere elfen, ze wist dat de ex-wachters nog altijd achter haar stonden.

Was dit een hoge elf? Hymnae vond het uitzonderlijk dat de hoge elfin het niet eerst over zichzelf had en daarna pas Hymnae aan het woord liet. Maar ja, Tuaidh was ook een vriendelijk man. Wie weet was dit wel een Aon, haar ex-schoonfamilie. In gedachten lachte Hymnae, maar het gezicht van de woudelfin keek serieus en niet al te blij. Blijkbaar was Brenin wel heel close met de hoge elfen, als hij zomaar iedereen aannam.

Hymnae schrok. "Brenin ziek? Ik dacht dat hij als weerw... Mens wel een sterk gestel had. Wat heeft hij?" Hymnae was oprecht ongerust. Brenin mocht dan wel een vriend van de hoge elfen zijn, hij was vriendelijk en had Hymnae van school laten gaan in plaats van haar echt op te sluiten zoals Tuaidh had bevolen.

"Ik ben de dokter van Drayocht, misschien moet ik maar eens gaan kijken wát hij precies heeft." Ongerust haalde Hymnae een medicijnenkoffertje uit haar tas en nam de sleutel weer beet. "Brenin, ik kom al hoor!" riep Hymnae door de deur.

'Ohw daar is ook niks mis mee, maar zijn geestelijke kant gaat hard achteruit.' Nou ja kon wel kloppen toch? Geestelijk zat er heel iemand anders achter deze deur.
'Hij weet nog wel wie hij is maar daar houd het dan ook op. Ik weet niet of hij nog in de sociale wereld kan komen.' En als hoge elf kon dat haar niet schelen, zo sprak ze er dan ook maar over.

Sinds wanneer was zij dokter? Nou ja deed er niet toe, ze moest nu heel gauw de deur bewaken!
'Nee je gaat niet, je mag niet en je zal niet. Hij wil het niet hebben. Je weet niet hoe hij op je reageert straks schrikt hij zich dood en dan is het mijn schuld.' Oh wat sprak ze onzin uit.
Pema vouwde haar armen en liet ze rusten op haar dikke buik. Ze kwam er niet langs!

Hymnae trok een wenkbrauw op: "Geestelijk letsel?" Brenin was nooit geestelijk ziek. Hij was erg intelligent en voor zover Hymnae wist had Brenin niets meegemaakt dat zijn geest kon aantasten. Die vrouw sprak onzin. Alles wat ze zei was onzin. Zo dom was Hymnae niet. Maar ja, wat kon je verwachten van een hoge elf. Zij waren altijd arrogant en logen vaak om hun eigen hachje te redden.

Geschokt keek Hymnae naar de hoge elf. Zo brutaal was nog nooit iemand tegen haar geweest. Of toch wel, die lastige jongen van 3MSUD deed elke les alsof hij haar niet hoorde als ze iets zei. Dat was nog eens een lastig joch.

Om toch vriendelijk te blijven zei Hymnae: "Ik zie dat u zwanger bent? Bent u al eens langs geweest bij een dokter?" Een glimlachje volgde.

Pema knikte, ja dat had ze net verteld. Een leugen, meestal had ze er niet zoveel moeite mee. Maar bij Hymnae.. ze wist niet, het voelde slecht wat ze deed. Maar ze deed het voor Torak, een hoger doel.

'Goed opgemerkt, wist zelf nog niet dat ik zwanger was..' Dit was zowel Pema als haarzelf. Nee betekende gewoon nee. Of waren het de hormonen? Nou wat het ook was ze vond de woudelf vervelend.
'Ik hoef niet naar een dokter, ik voel me prima. En ik zal me nog beter voelen als je hier niet naar binnen gaat.' Werd ze nou moe? Het was ochtend! Vervelende zwangerschap ook!

De woudelfin liet de leugens achter zich. Ze wilde niet meteen een vijand maken met de nieuwe lerares, dus zei ze niets terug. Brenin was helemaal niet ziek. Hymnae vermoedde dat hij problemen had met zijn weerwolfgenen. Misschien was het bijna volle maan? Nee het was nieuwe maan, dat wist Hymnae heel goed. Ze moest de maanfases weten om te kunnen jagen in het woud. Sommige dieren waren maar bij één soort maan aanwezig.

Hymnae liet haar ogen rollen. Ze snapte deze vrouw echt niet. Als je zwanger was dan wist je dat heel snel en zeker als je buik begon op te zwellen. "Geen dokter nodig?!" riep Hymnae bijna uit. "Je moet echt wel een dokter hebben die je begeleid in je zwangerschap. Als het kind zich fout ontwikkelt in de buik of als het in een lastige situatie terechtkomt dan heb je een dokter nodig. Je kan de bevalling trouwens niet alleen aan hoor."

'Ik kan het heus wel alleen aan,' sprak ze koppig. 'Ik ben wel een,' gauw slikte ze haar woorden door. Ze kon Hymnae niet vertellen dat ze maanelf was maar hoge elf kreeg ze ook niet uit haar mond. 'Sterke vrouw.' Kwam er na enkele secondes nog uit. 'En in mijn familie is het nog nooit verkeerd gegaan met lastige bevallingen.' Ja Hymnae had gelijk maar Pema wilde er niet aan toe geven. Als de nood echt hoog was zou ze haar wel halen maar voor nu zag ze geen problemen.

'In ieder geval je komt hier niet binnen. Of je gaat met mij mee en we regelen je terugkomst, of je gaat weg, of ik laat je weghalen.' Pema wilde Hymnae het liefst hier houden maar Torak was nu belangrijker. Torak was altijd belangrijker, hij was een maanelf!

Nu moest Hymnae de vrouw gelijk geven. Hoge elfen waren dan wel snobs en zo, maar ze waren sterk en konden tegen een stootje. Tuaidh, haar voormalige man, die ook een hoge elf was, was eens in zijn schouder gestoken met een speer en hij had het overleefd zonder al te veel pijn te lijden. Hoge elfen waren erg begaafd in magie, dus zouden ze automatisch zichzelf beschermen. "Ik sta altijd voor je klaar, mevrouw Nasc", glimlachte ze.

Als Pema ging bevallen, moest Hymnae meteen klaar staan om haar in het kleine ziekenzaaltje op te vangen. Niemand, zelfs hoge elfen niet, konden zomaar een kind op de wereld zetten zonder hulp van iemand anders. Alhoewel dat wel vaker gebeurde in haar stam, maar dat leidde vaak tot de dood van de moeder. Dat zou deze keer niet gebeuren. Hymnae zou een gezond kind laten overleven, net als de moeder.

"Ik kom wel even met u mee", zei Hymnae. Voor zover zij wist had ze nóóit ontslag genomen en kon ze dus ook geen reden verzinnen waarom ze met de nieuwe lerares moest meegaan. Of had de invasie van de donkere elfen meer aangericht dan ze dacht. Erg veel kon het Hymnae niet schelen wie er aan de macht was. De mensen van nu waren al even wreed als de donkere elfen, dus wat was het verschil? Als Hymnae haar kinderen les kon geven was ze meer dan gelukkig.