Wonderen bestaan

Silwyna wilde kwaad opstaan maar haar been hield haar tegen. Hij kon haar niet zomaar ontvoeren! Maar hij deed het toch en zij kon er niks aan doen.
Ze pakte een perkament en schreef het volgende.

Lanaru,

Ik ben bang dat ik niet meer terug kan komen, de keizer van de hoge elfen houd mij gevangen. Lanaru ik wil dat jij mijn leiding overneemt en hoe raar het ook klinkt. Je moet de hulp van de hoge elfen aannemen. We hebben hun hulp nodig.
Als de keizer klaar met mij is kom ik terug, hou ons ras in stand.

Silwyna

Ze rolde het perkament op en deed er een touwtje omheen. Lanaru, haar rechterhand haar beste leerling, zou ze het aankunnen? Ze had geen keus.
Ze bond de brief aan de uil en vertelde hem dat hij naar Lanaru moest. De uil vloog door het raam over de keizer, waar hij nog een kleine boodschap achter liet, en vloog terug naar de zuidpool.

Silwyna ging op het bed liggen en probeerde wat te slapen.