Reis over zee en een bootje vol piraten

"We komen op dezelfde manier buiten als ik naar binnen ben gekomen." Hij wees naar de bewusteloze kapitein en keek toen naar de maanelfin. "Jij trekt zijn kleren aan en dan geef ik hem elfenkleren. Piraten zijn stom genoeg om te denken dat hij ook een elf is." Tuaidh liep naar de piraat en deed zijn jas uit. "Als je dit draagt en zijn hoed opzet dan val je minder op." Hij bood de kledij aan en wachtte tot ze die aanhad. De elf liep naar de deur en keek door het raampje. "Goed zo. Er zijn nog geen piraten gekomen."

Silwyna rook even aan de jas. Wat un lucht! Dat de man niet stikte in zijn eigen lucht. 'Je wilt echt dat ik dit ga dragen?' Ze hield de jas omhoog. Ze keek de keizer aan en zag echt dat het moest.
Bah! Met tegen zin trok ze de jas aan en zette de hoed op haar hoofd. Het maakte haar niet uit dat ze er stom uit zag, ze vond het gewoon vreselijk om zo te stinken.

'Nog niet nee.' Komen zouden ze vast wel. Silwyna opende de deur en ging als kapitein van het schip het eerst door de deur.
Ze keek rond en zag de eerste piraten al van de trap komen. 'Daar zul je ze hebben.'


Willekeurige piraat:

'Kapitein, kapitein! U.. bent in orde en ongedeerd.' En de kapitein leek wel wat dunner te zijn geworden.
Het gedrag van de kapitein was al nog vreemder. In plaats van het "Allemaal opzouten en aan je werk" geschreeuw, wuifde de kapitein hun met een hand gebaar opzij te gaan. 'Gaat het wel goed met u kapitein?' Durfde de piraat nog te vragen. hij kreeg een vreemde blik toegeworpen, wat had de kapitein toch eigenlijk mooie ogen..

Tuaidh schoof zijn hoed wat voor zijn ogen en imiteerde een piraat: "De kapitein heeft zich verslikt en moet even bekomen. Er zijn elfen aan boord die de kapitein hebben betoverd. Ga ze zoeken, nu!" Tuaidh riep dit met een bulderende stem. De piraten moesten wel doen wat hij zei. Tuaidh had een belangrijke positie op het schip en als ze niet luisterden... Tja. De elf liep verder door de gang met de maanelf naast hem. De piraten waren waarschijnlijk druk bezig met het zoeken naar de elfen.

Ze moest toch geven dat de keizer dat goed had verzonnen. De piraten geloofde de woorden van hem en gingen op zoek naar de elfen. Silwyna wenste ze veel succes.

'Wat is je volgende plan? Heb je een klein bootje of ligt het schip ergens verborgen?' Ze keek de keizer aan, ze mocht hem nog steeds niet maar af en toe had hij wel goede ideeën. 'Of wil je dit schip naar jouw schip laten varen?' Dat konden ze doen, Silwyna was de nieuwe kapitein van dit schip.

Tuaidh keek even rond om te zien of er echt niemand meer was en omdat hij niet wou dat iemand hen afluisterde, gebruikte hij ook telepathie: "Er is geen enkele boot of ontsnappingsweg, maar allereerst ga ik je stem veranderen voor als iemand iets aan je vraagt." Tuaidh maakte met een beetje magie de stem van de kapitein na en gaf die aan de maanelfin. "Ik ben ier gekomen door middel van magie... Onder water." De elf glimlachte en liep verder met de maanelf aan zijn zij. "Hou mijn hand vast. Dan krijg je ook kieuwen en kun je onder water 'ademen'." Zodra de maanelf dat had gedaan, flitste Tuaidh naar de onderwaterwereld.

'Wat heeft dat voor zin? Ik beheers de mensentaal niet?' Mannen.. af en toe hadden ze ook rare ideeën.
Silwyna pakte de hand van de keizer vast, alleen maar omdat ze hier weg wilde! Ze flitste van het schip in het water. Ademen ging zonder moeite.

Na een paar minuten te hebben gezwommen kwam het schip in zicht. En niet veel later verschenen ze in een kajuit.
De kapiteins jas werd op de grond gegooid en de hoed hielt ze in haar handen. 'Je vind het toch niet erg als ik de hoed hou?' Ze wist er wel wat leuks mee.

"Natuurlijk mag je hem houden", sprak Tuaidh weer met zijn gewone stem. De keizer ging voor het haardvuur zitten en deed zijn laarzen uit. Zijn been was nog steeds omwikkeld met een verband, maar het deed pijn. Natuurlijk had hij niet helemaal naar het piratenschip mogen gaan en dan weer terug. Tuaidh deed het verband af en keek naar de diepe putten in zijn been. De wonden waren paars en rood gekleurd en deden erg veel zeer. Tuaidh riep Hymnae met telepathie en zodra ze er was kon zij haar been verder verzorgen.