Arivu: maak kennis met de hoge elfen

Geschrokken opende Saphire haar ogen. 'Moeder..' Saphire ging zitten in bed en bekeek de geest van haar moeder. Hoelang had ze haar al niet gezien, ze was bijna vergeten hoe ze klonk.
Saphire stapte uit bed en liet zich naar een stoel leiden. Verbaasd ging ze zitten. Wat deed haar moeder hier..
'Hoe vind ik Arnhar in vier dagen? Wie is hij hoe herken ik hem? Hoe kan ik uberhoud naar hem op zoek gaan ik kan hier niet weg.' En toen werd ze omhelst. Wat voelde dat heerlijk!
'Wat gebeurt er als ik wel trouw?'

"De keizer laat je vast wel rondlopen in Arivu", begon ze. "Arnhar heeft lang wit haar, een wit hemd, een broek van dierenvellen en hij draagt geen schoenen." Gonta vertelde precies wat ze had gezien en wreef toen over het hoofd van haar kind. "Je bent prachtig geworden, Silwyna."
Gonta zuchtte: "Ik kan niet vertellen wat er gebeurd als je wel trouwt. Maar doe het gewoon niet. Vlucht voor de vierde dag met Arnhar naar de grote wouden." Gonta gaf nog een kus op Silwyna's hoofd en loste toen in het niets op.

Wit en wit hadden ze hier allemaal maar dieren vellen en blote voeten moesten wel te vinden zijn.
Ze glimlachte naar haar moeder. 'Ik heb je gemist mam.' Dat meende ze. Ze had het al die jaren zonder haar moeten. Elke dag miste ze haar wel.

'Ik zal opzoek gaan naar Arnhar, en samen met hem vluchten. Ik wil hier echt weg.' Morgen zou ze opzoek gaan naar die Arnhar. Als haar moeder zei dat hij haar zou helpen geloofde ze dat. 'Tot ziens mam.' En weg was ze.
Even bleef Saphire nog zitten, nadenkend wat haar moeder had verteld. Later stapte ze weer in bed en viel in een rustige slaap.