Een lang schooljaar staat op ons te wachten.

Het was nog vroeg in de morgen, maar Brenin, het schoolhoofd van Drayocht, was al op. Hij had zich net gewassen en zijn kleren aangedaan en at nu snel een boterhammetje op zijn kantoortje. In zijn hand hield hij een papier met daarop een speech, de speech die hij voor zijn leerlingen had voorbereid. Zijn ogen rolden over het papier en toen hij klaar was met doornemen ging hij naar de eetzaal.

In het vertrek stonden drie lange tafels. Twee voor de leerlingen en eentje voor de docenten. De tafels waren nog niet gedekt en omdat Brenin een beetje lui was, toverde hij snel een tafellaken, borden, glazen en bestek. In het midden van de docententafel stond een grote houten stoel waar het schoolhoofd op hoorde te zitten. Hij hoopte dat de leerlingen snel wakker zouden worden.

Brenin had zijn bedienden vanuit zijn dorp laten overkomen zodat ze vast personeel op Drayocht konden worden. Er was een uitstekende schoonmaakploeg, bestaande uit drie jonge meisjes met aan het hoofd een strenge vrouw. Er was ook nog een tuinman, een kokkin en een paar bediendes. Hij beval hen meteen aan het werk te gaan, vooral de kokkin want de leerlingen moesten iets te eten krijgen. Brenin wilde een goede indruk maken op zijn leerlingen. De man ging zitten op de grote stoel en wachtte tot de eetzaal vol zat.

Uiteindelijk, toen ook de laatkomers op hun plaats zaten, stond Brenin op en maande iedereen tot stilte. "Ik en alle andere docenten verwelkomen jullie op Drayocht, de school voor alle rassen." Brenin glimlachte vriendelijk en ging verder: "Voor we kunnen eten maak ik jullie even duidelijk dat niemand de school zal verlaten zonder toestemming. Excursies zullen worden georganiseerd en al wie behoefte heeft aan een boek dat niet te vinden is in onze bibliotheek, mag, met toestemming, naar de grote bibliotheek in het stadscentrum. Jullie zullen uiteraard een weg voorgeschreven krijgen. De examens vinden plaats in het derde trimester en zullen vier weken op voorhand worden aangekondigd zodat jullie genoeg tijd hebben om te studeren. Dan wens ik jullie nu nog een fijne dag en eet smakelijk." Zodra hij die laatste woorden had uitgesproken, kwam er een groep bediendes met dienbladen vol heerlijk eten. Deze maaltijd was uitzonderlijk want de school kon niet eeuwig geld uitgeven aan duur eten. Brenin ging zitten en begon aan de heerlijke maaltijd. Het schooljaar was eindelijk begonnen.

Toen Lysilla 's ochtends wakker werd hoorde ze rumoer op de gang. Ze had nog niet beseft dat op die dag de school zou beginnen. Pas toen ze even rustig wakker was geworden besefte ze het. Ze kleedde zich vliegensvlug aan en rende naar de eetzaal. Het grootste deel van de leerlingen was al binnen, gelukkig voor Lysilla waren de meesten nog druk ik gesprek en merkten ze haar niet op. Ze ging gauw achteraan zitten op het hoekje waar nog net één plaatsje vrij was. De zaal zag er heel anders uit, nu ze gevuld was met heel veel leerlingen.

De speech begon, gelukkig duurde deze niet lang want Lysilla vond het moeilijk op de vroege ochtend haar aandacht erbij te houden en was dus blij om te kunnen eten.
Na het eten zocht ze snel Mirima op omdat zij nog de enige was van al deze leerlingen die ze kende.
'Laat de lessen maar beginnen!' zei ze tegen haar.

Mirima was al heel vroeg uit bed gegaan. Ze had niet meer kunnen slapen en voor het ontbijt was het te vroeg. Dus zat ze nu buiten op een bankje naar de ochtend te kijken. De laatste dauw verdween, diertjes ontwaakte. Wat was de natuur toch mooi.

Terwijl Mirima even haar ogen sloot, voelde ze dat er een persoon naast haar was komen zitten. Voorzichtig opende ze haar ogen om vervolgens in lichte blauwe ogen te kijken.

'Ben jij een Woudelf? Een echte?' Vroeg het meisje met de blonde haren.
'Dat ben ik inderdaad, een raszuivere. En jij bent een landelf toch?'
Het meisje knikte en glimlachte. 'Ik heet Raele. Jij?'
Mirima glimlachte terug. 'Mirima aangenaam, zin om samen te ontbijten?'
Raele knikte weer.
Samen stonden ze op en liepen ze naar de eetzaal.

Aandachtig luisterde de meisjes naar de speech. Vervolgens aten ze zich vol met de lekkerste dingen.
' Hey, Lysilla!' Ze glimlachte vrolijk. 'Eerst geniet ik nog even hoor, het eten is heerlijk. Oh dit is trouwens Raele, Raele dit is Lysilla. Terwijl hun bezig waren nam Mirima nog wat lekkers.

Eerst staarde Lysilla Raele even wantrouwig aan, maar daarna glimlachte ze en zei: 'Hallo, leuk je te leren kennen.' Hopelijk kwam het een beetje spontaan over, dit was namelijk niet haar sterkste kant. Ze wierp even een vluchtige blik op Mirima, ze hoopte op wat steun van haar kant. Lysilla kon het nog steeds moeilijk begrijpen hoe Mirima zo makkelijk met andere personen om kon gaan.
Toen keek ze weer naar Raele.
'Eh', jij komt hier dus ook voor het eerst om lessen te krijgen?' zei Lysilla maar om te proberen een gesprek op gang te brengen.
'Ja, de school is toch ook pas net geopend?' antwoordde ze.
'Daar heb je gelijk in, we zijn dan de eerste die les krijgen, het zou me wat wezen als de school later heel beroemd wordt!'
Raele glimlachte, 'Dat zal het zeker zijn'

Samen wachtten ze tot Mirima ook haar buikje vol had gegeten en gingen toen naar hun eerste les; Geneeskunde en wetenschappen