Brenin was net bezig geweest met de papieren voor een nieuwe leerling toen er werd aangeklopt. Een beetje suf riep hij 'Binnen' en de deur ging open. De weerwolf had grote paarse wallen onder zijn ogen en zijn ogen waren rood van vermoeidheid. De man had rust nodig, maar hij moest zijn school leiden voor dat kon. Al dagen was hij aan het denken om vervanging voor hem te zoeken, maar hij wist niet zeker of dat mocht.
Brenin keek met een klein lachje de twee bezoekers aan en wachtte tot ze klaar waren met praten. Een nieuwe kapitein, zij? Brenin schrok en was in de war. Met een boze blik in zijn ogen zei de man: "Wat denk je dat je aan het doen bent?! Ik had gezegd dat je je niet moest bemoeien met de wacht. De huidige kapitein is goed genoeg en zijn wachters ook. Ze zijn niet eens in mijn bezit. Vrouwe Isolda heeft hen laten opleiden om Kurukal te beschermen en daar hoorde deze villa bij."
Brenin's plotse woede kwam een deel door wat de nieuwe leerkracht had gedaan, maar vooral door alle problemen die hij had. De leerlingen zagen het misschien niet, maar de oorlog was wel degelijk op weg naar het hartje van de Groene Landen. Brenin moest bondgenoten oproepen en vergaderen met de Raad van Kurukal en dat vergde erg veel energie.
"Als het niet erg is, wil ik nu dat je me met rust laat", zei de man tenslotte en keek naar zijn bureau om niet nog kwader te worden op Pema.